1- بسیاری از آمریکایی ها آبراهام لینکلن، شانزدهمین رئیس جمهوری (1865-1861) را "منجی بزرگ" می خوانند – منجی بزرگ بردگان آمریکا. به همین میزان، او را می توان "حامی بزرگ" لقب داد – حامی بزرگ تولید کنندگان صنعتی و صنایع نوزاد آمریکا.

بر خلاف تصور، برده داری در سیاست پیش از جنگ داخلی ایالات متحد امر تفرقه انگیزی نبود. طرفداران الغای برده داری در برخی از ایالات شمالی، به ویژه در ماساچوست، نفوذ بسیار داشتند، اما در دیدگاه شمالی ها، طیف غالب طرفدار الغای برده داری نبود. از نظر بسیاری از مخالفان الغای برده داری، سیاه پوستان نژادی پست تر بودند و با این دید، اینان مخالف اعطای حق کامل شهروندی، از جمله حق رای، به سیاهپوستان بودند. به باور آنان، پیشنهاد رادیکال ها مبنی بر الغای فوری برده داری از واقع بینی بسیار به دور بود. "ناجی بزرگ" نیز در اینگونه باورها و نظرات سهیم بود.

لینکلن، در پاسخ به سرمقاله روزنامه ای که بر آزادی فوری بردگان اصرار می ورزید، چنین نوشت:  "اگر می توانستم بدون آزاد کردن هیچ برده ای، "اتحادیه" را حفظ کنم، چنین می کردم و اگر می توانستم با آزادکردن همه بردگان به حفظ "اتحادیه" دست یابم، چنان می کردم. اگر هم می توانستم با آزاد کردن برخی و برده نگه داشتن بقیه "اتحادیه" را حفظ کنم، باز هم آن کار را می کردم."  [1]

 2- امروز شاهد آن هستیم دولت روحانی بجای تأسیس فرهنگستان زبان تورکی، بنیادی به نام "بنیاد فرهنگ ، ادب و هنر آذربایجان" را در داخل خانه کوچک پروین اعتصامی افتتاح می کند. هنگام افتتاح حتی واژه "تورک" و "زبان تورکی" را استفاده نکرده و مطابق با سنت گذشته، زبان ملت آذربایجان را "زبان آذری" خطاب می کند و در حین افتتاح می گوید "بدین ترتیب وعده ای که در انتخابات به مردم آذربایجان داده شده بود جامه ی عمل پوشید"!